GooGooSh Live In Concert Oberhusen 2007

دلم براش تنگ شده، اینجوری بدتره . آدم دو هوا می شه. باور نمی کنم که زمان سکوتش که در تهران

بود ، سعی می کردم آهنگاشو گوش نکنم چون دلگیر میشدم و اصلا" سراغ عکسهای او هم نمی رفتم.

مثلا" گذاشته بودمش کنار که مدام خاطراتم تجدید نشود و افسوس نخورم.

اما حالا دوباره روز از نو ، روزی از نو مثل اینکه حالا از طرف دیگر روی غلتک افتادم . هرچه ببینمش بدتر میشه و حواس پرت تر میشم.

نمیدانم چگونه آن شب باشکوه را برایتان توصیف نمایم؟ تصمیم داشتم که ترتیب ترانه های خوانده شده توسط گوگوش عزیز و صحبتهای او و احساسات وی را در زمان هر اجرا برایتان شرح دهم اما افسوس همه چیز از یادم رخت بسته است. هیجان زده و گیج هستم و نمی توانم فکرم را متمرکز کنم.

به اتفاق دوستم و خانواده ایشان از شهر کلن عازم اوبرهاوزن شدیم . فاصله این دو شهر در طول 1 ساعت طی شد. از بعد از ظهر ، هیجان، سرتاسر وجود ما را فراگرفته بود. سرانجام ما ساعت 8:10 شبرسیدیم

سالن اوبرهاوزن در زمین بزرگی قرار داشت که وقتی شب به آنجا رسیدم ، زیبایی نمای عظیم ساختمان با نورهای زیبا ، منظره ای خاص به این شب باشکوه بخشیده بود.

همانطور که از پله ها بالا میرفتم از راه پله های دیگری هم ایرانیها دسته دسته بالا میامدند و وارد سالن ساختمان میشدند.

و در مدت کمتر از یک ساعت راهروهای انتظار مملو از جمعیت شد. اکثرا" خوش پوش و شیک بودند و اکثریت به لباس شب مزین بودند.

گویی سالن مد بود ، دختران و پسرها طبق آخرین مد خود را آراسته بودند. دیدن این صحنه ها برایم لذت بخش بود . حدود 60 یا 70% جمعیت را جوانان تشکیل میدادند.

لباس و تیپ دختران و پسران جوان ، مدتی توجه مرا به خود معطوف داشت و دوست میداشتم به آنها بیشتر توجه کنم . آرایش و لباسهای خیره کننده آنها، نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کرد. اکثرا" لباس دکولته و رسمی پوشیده بودند. در کنسرت های گوگوش جز این هم انتظار نمی رود.

همینطور که جمعیت افزوده میشد، ساعت 8:45 به سالن رفتم . دیدن مردم از داخل سالن اجرای کنسرت هم برایم لذتبخش بود. به سرعت 90% سالن پر شد و رأس ساعت 9 ترانه (( طلاق )) اجرا شد.

وصف نمودن این لحظات برایم بسیار دشوار می آید . هیجان در نهایت اوج خود غوطه ور بود . رفت و آمد از درب ورودی سالن همچنان به چشم می خورد.

گوگوش با لباس قهوه ای بلند و دکولته که از زیر سینه پولک دوزی شده بود به روی صحنه آمد . موهای طلایی و براقش را به دور خود روی شانه ها آویخته بود و مدل موهایش همانند کنسرت ونکوور بود.

مردم تا دقایقی وی را تشویق می کردند . گوگوش خواست تشکر کنه و شروع به صحبت کند ولی بغض مجالش نداد و نتوانست . در حالی که دستانش می لرزید با حالت بغض آلودی گفت : " الان نمی تونم . بعدا" صحبت می کنم.... "

هنوز هم در رویا به سر می برم و کاملا" گیج هستم نمی دانم که اول کدام ترانه را خواند ولی آنطور که به خاطر دارم اول (( هجرت )) را اجرا کرد . خیلی بغض داشت و نمی توانست خودش را کنترل نماید. ولی اجرا کرد....

ترانه (( حرف)) با همین لباس اجرا شد ولی زمان آن کوتاهتر بود. بعد از خواندن چند ترانه رفت و جای خود را به مهرداد آسمانی داد . 4 ترانه توسط مهرداد اجرا شد. مجددا" گوگوش به روی صحنه آمد با لباس کوتاه ولی مشکی و پولک دوزی شده بود. قسمت پشت لباس باز بود و بصورت بندی به گردن متصل شده بود. مدل موها از پشت جمع شده بود و داخل گل سر توری قرار گرفته بود.

گوگوش گفت : به مناسبت روز زن ترانه زن را برایتان اجرا می کنم. (( آی مردم مردم )) به زیبایی هر چه تمام تر اجرا شد.از اواسط خواندنش بود که اشک در چشمناش حلقه زد و در پایان با دستمالی اشکهایش را پاک نمود و بعد !!!! بلافاصله !!!!!!

ترانه (( گل بی گلدون )) را اجرا کرد. حرکات و رقص و اطوارهایش بسیار شیرین و دلنشین بود. همه جیغ میزدند . با او به هیجان آمدیم . بعد از اجرای یکی از ترانه های شادش گفت: " چقدر از آدم توقع دارند..... " و سپس صدای خنده مردم شنیده می شد.

ترانه (( پل )) را هم اجرا کرد ما هم با او یکصدا میخواندیم.. با همان لباس با مهرداد ترانه دو صدایی ( Last News)را اجرا کردند با همان حرکات خاص خودش این ترانه نیز به زیبایی اجرا شد.

ترانه (( من آمده ام )) ، (( سکینه دایی قزی )) و ..... با همان لباس خوانده شد . همان اداها و اطوارهای خاص خودش چاشنی این ترانه ها بودند بعد از آن گفت : " وقت میدم کاراتونو بکنین، بعد برگردین که باهاتون حالا حالاها کار دارم..."

پس از 20 دقیقه ، برنامه با مهرداد آغاز شدو 3 الی 4 ترانه توسط ایشان خوانده شد و سپس گوگوش با همان لباس سبز رنگی که در کنسرت کداک تیاتر اجرا کرده بود به روی صحنه آمد و گفت : " نه ... همتون ماشا ا.. خوب میخونین . حالا میخوام شماها بخونین" تشویق مردم در اوج خود شنیده شد و گوگوش ادامه داد: " قول ؟" همه جواب دادند : " قول " و اجرای ترانه (( همسفر)) شروع شد. فریاد مردم سقف سالن اوبرهاوزن را به ارتعاش در آورده بود . فکر کنم گلوهایمان در اثر خوانده شدن و فریاد زدن این ترانه در شرف پاره شدن بود . ترانه (( من و گنجشکها )) اجرا شد و دوباره فریاد مردم و بغض گوگوش صحنه هایی بودند که هر بیننده ای را تحت تأثیر قرار می داد. به ناگاه گوگوش دستش را روی صورتش قرار داد و ترانه ناتمام باقی ماند.... دوباره فریاد مردم شنیده شد. ترانه همچنان ادامه پیدا کرد وقتی به اتمام رسید با تشویق بیش از حد مردم ، گوگوش به یکباره به روی زمین نشست و سر خود را روی صحنه گذاشت و آنوقت بود که جیغ فریاد مردم به اوج خود رسید...

به گمانم بعد از اجرای این ترانه بود که گفت : " ببینین با من چیکار میکنین ، دست از سرم بر نمی دارین که ( با بغض و هیجان ) "

اواسط برنامه دختر خانمی دسته گلی زیبا به همراه یک پاکت حاوی نامه ای به گوگوش داد و او هم تشکر کرد و بعد رو به مردم گفت : " خودتون گلین ، گل ... "

دختر خانم بلژیکی نازی که بیش از 9 سال نداشت دسته گلی نزد گوگوش برد و توسط سیستم حفاظتی و امنیتی گوگوش به دست وی داده شد که گوگوش هم با لبخندی زیبا از آن دختر زیبا تشکر کرد .

قسمتی که با اجرای 4 ترانه بین المللی توسط گوگوش خوانده شد بسیار عالی بود.

ترانه (( Love story))- ((Tantavolte))- (( Spanish))-(( Delavil ( French))) با مهارت هرچه تمامتر اجرا شد. سالن در این موقع به لرزه در آمده بود. هنگامی که ترانه (( Love story)) آغاز شد خاطرات 35 سال گذشته برایم تداعی میشد. درست مانند همان سالها .... ولی با صدایی قدرتمند تر....

اجرای ترانه های (( جاده )) و (( کویر )) با قدرت و وسعت صدای گوگوش به زیبایی هر چه تمامتر یکی پس از دیگری اجرا میشدند. ملودیها بدون کوچکترین جابه جایی ، در جای خود و شبیه اصل ترانه نواخته میشدند.

در برخی از ترانه هایی که مردم خاطره داشتند و احساسات زیادی از خود بروز میدادند با بغض میگفت : " این حس من همه از عشقه ، از این همه عشق.... "

شیطنت ها – اداها و اطوارهایش که خاص خودش می باشد در اجرای هر ترانه ای باعث شادی مردم و به وجد آمدن و خواندن آنان میشد....

میکس ترانه های شاد قدیمی هم لطف خاصی برای همه داشت از جمله ترانه (( نمیاد)) ، (( کج کلاه خان ))، 000

ترانه های (( اون منم)) ، (( کمکم کن))، (( جاده )) .... همزمان اجرا شد.

مجددا" مهرداد آسمانی به روی صحنه آمد و شروع به خواندن نمود و در انتها گوگوش با بلوز و شلوار جین سفید روی صحنه آمد و ترانه شاد خواند و حسن ختام ترانه او با (( شناسنامه من )) به انتها رسید که اجرای این ترانه همراه با پرچم شیر و خورشید صحنه را ترک نمودند.

پس از اتمام کنسرت وقتی از سالن خارج می شدم از دختر حدودا" 27 ساله ای پرسیدم کنسرت چطور بود؟ خوشت اومد؟ ( توضیح اینکه شب قبل در یک میهمانی این دختر زیبا را دیده بودم ) حالت ملوسی به صورتش داد و گفت : مگه میشه کسی خوشش نیاد؟

خانمی هم به دوستش میگفت: به به چه کنسرتی بود ، لذت بردم . خوب شد اومدما. قبلش آدم با خودش میگه : برم؟ نرم؟! اما چه خوب شد که اومدم...

بعد از آن ، دوست من از تمام دوستانش این سوال را که کنسرت چطور بود تکرار کرد. حتی از بعضی ها را با موبایل تلفن می کرد و میپرسید بدلیل اینکه وقتی کنسرت تمام شد ، سیل جمعیت که خارج میشد ، توانایی پیدا کردن دوستان از ما سلب شده بود بنابراین تلفنی سوال میکرد . وضعیت و حالتی که برای دوستم به وجود آمده بود ، مشابه من یا حتی میتوانم بگویم خیلی بیشتر از من احساساتی شده بود.

دوستان جواب می دادند: خیلی خوب بود....

خانم جوانی میگفت: داریوش و ابی کیه؟گوگوش روی همه رو کم کرد......

گوگوش هنگام اجرای برخی از ترانه های قدیمی و ملایم با تشویق و احساسات مردم بغز میکرد

کشور های اروپایی از نظر نداشتن فیلترینگ ، آزادی دارند و این موهبتی بود که ما می توانسیتم فردای روز کنسرت بخشهای مختلف کنسرت را از یوتویوب نگاه کنیم.

باورکردنی نیست ولی در طی 2 شب اقامت در آلمان بارها این ویدئو کلیپ ها مشاهده کردم . خصوصا" اجرای (( نمیاد)) و میکس ترانه (( کوه ))- (( من و تو )) - (( بمون تا بمونم )) و (( همسفر)) ...

فریاد گوگوش دوست داریم – گوگوش دوست داریم سالن را به حد افنجار رساند بطوری که گوگوش در اثر این احساسات به یکباره روی زانو به زمین نشست و سر خود را مقابل مردم به روی صحنه گذاشت .

با تشكر از زري عزيز بابت گزارش زيبا و شفق عزيز به خاطر فرستادن عكس هاي زيبا